طراحی صنعتی از سالهای نوجوانی عشق من بود و اول مثل خیلی از پسرهای دیگه با عشق به طراحی خودرو شروع شد ولی در سال 80 با خوندن مصاحبه‌ای با سهراب وثوق مدیر زیبا دیزاین توی مجله‌ای فکر کنم به نام “نوآوری” تازه فهمیدم طراحی صنعتی چی هست و بعدش شروع کردم به مطالعه و جستجو البته همچنان به طراحی خودرو علاقمند بودم.
توی Cardesignnews عضو شدم و کارهامو گذاشتم، چندتا سؤال و جواب خوب هم با اینترنت ذغالی اونروزها از چندتا طراح خوب کردم. Humberto Ortiz فکر کنم که طراح GM بود دو بار جواب سؤالاتم رو داد وحتی یک کار دستی خودش رو برام فرستاد که توضیح بده چطور باید واقعی تر کار کنم.
بالاخره تصمیم گرفتم سال 81 در سن 18 سالگی و در نمایشگاه خودرو، یکسری از کارهام رو به صورت مجموعه دربیارم، پرینت کنم و با پررویی روش بنویسم “آماده برای همکاری در طراحی خودرو” و برم دنبال کار طراحی خودرو بگردم. همه‌ی شرکت‌هایی که فکر می‌کردم احتمال داره مرکز طراحی داشته باشن رو گشتم. توی ایران خودرو، ایران خودرو دیزل، سایپا و کیش خودرو تونستم با چند نفر صحبت کنم و البته با احمد کلهر مدیر سایت Carx1 که اون زمان تازه شروع به کار کرده بود هم صحبت کردم. (اسکن زیر هاشورها و ضربدرهای احمد کلهر رو داره 🙂 )
از بین کسانی که ملاقات کردم آقای علیرضا محمدزاده و احمد کلهر بهم پیشنهاداتی برای بهبود کار دادن و بقیه گفتن این کارها خط خطی هست و با اینکه احتمال داره استعدادی داشته باشم ولی کلاً کارها به درد نمی‌خوره. این شد که بعد از قبولی در دانشگاه در رشته‌ی مهندسی ماشین آلات کشاورزی، مدتی این کار رو کنار گذاشتم و به طراحی‌ ماشین‌های کشاورزی علاقمند شدم. یک طرح خوب هم توی اون زمینه داشتم که البته در پورتفولیوی ناقص اون زمانم نتونست جایگاهی در دانشگاه Alberta برام به ارمغان بیاره.

(الان که فکر می‌کنم واقعاً اون زمان که پا توی دانشگاه نذاشته بودم خیلی عملگراتر بودم و انگیزه داشتم. دانشگاه خیلی زندگیم رو خراب کرد و پیشرفتم رو به تعویق انداخت. )
بین سالهای 81 تا 89 همیشه ارتباطم رو با دوستان طراحی صنعتی دورادور حفظ کردم و توی چندتا کار سعی کردم کمک کنم. توی سایت “طراحی صنعتی ایرانی” هم از سال اول تأسیسش و یک سال بعد در “گزارشگر طراحی صنعتی” عضو شدم.
خلاصه بعد از 4 سال تحصیل کارشناسی و 4 سال کار در زمینه‌ی نفت و گاز اول در پتروشیمی اصفهان به عنوان کارشناس نصب تجهیزات و بعدش روی پروژه‌ی فاز 12 پارس جنوبی به عنوان کارشناس بخش Piping تونستم انقدر پول دربیارم تا کلاس عملی طراحی صنعتی اسم بنویسم. البته قبلش ویدئوهایی که آقای برخورداری توی C1 و گروه Vira ایجاد کرده بودن رو دیدم و 2 جلسه هم پیش آقای علیرضا محمدزاده رفتم ولی خوب هنوز طراحی صنعتی نبود.
بعد از سالها در سال 89 وقتی کلی دردسر هم توی مملکت و خانواده بود تونستم با رتبه ی 16 در دوره ی روزانه ی دانشگاه صنعتی امیرکبیر قبول بشم.
2 سال وقت گذاشتم و همش رو به “طراحی خدمات” اختصاص دادم. یک مقاله، یک ارائه و یک رویداد در این زمینه حاصل سال اول بود.
و سال دوم بیشتر با دوستان دانشگاه‌های مختلف دوست شدم و در اتحادیه انجمن‌های علمی شرکت کردم و یک سایت با نام ID1  برای شبکه‌ی اجتماعی طراحان درست کردم که بعداً بستمش و …
توی این 2 سال رشد و نفوذ من توی طراحی صنعتی بیش از حد انتظار خیلی‌ها و حتی خودم بود چون بر حسب گفته های دوستانم از قبل این دوران، فکر می‌کردم نمی‌تونم توی طراحی صنعتی چیزی بشم ولی پذیرا بودن اساتید و دوستان همرشته و مطالعاتی که از قبل داشتم باعث شد زود جای خودم رو پیدا کنم.

یاد گرفتم که اتفاقاً طراحی صنعتی جایی هست که من مدت‌ها پیش بهش رو می‌آوردم و همه‌ی استعدادها، مطالعات روان‌شناسی و طراحی و مهندسی، همشون اینجا به درد می‌خوره.
کلی دوست عالی پیدا کردم و با کلی از اساتید بسیار خوب آشنا شدم که نسبت به من لطف داشتن و خیلی چیزها بهم یاد دادن. و این داستان تا همیشه ی من ادامه خواهد داشت 🙂