به خیلی از ماها یاد دادن قسم بخوریم که همیشه راست خواهیم بود بعد مجبورمون کردن یه بار دروغ باشیم. بعد بهمون یاد دادن کسی که یه بار دروغ بود شکسته و دیگه کاریش نمی شه کرد پس بهتره قایمش کنی و با ترس برملا شدنش درسته بمونی. بعدش دیگه لازم نبوده بگن که این کارو می تونین ادامه بدین، حالت طبیعی همین به نظر می رسیده.
آدم های شکسته ای که قیافه ی سالم به خودشون می گیرن نه خانواده سالم، نه شهر سالم، نه کشور سالم نمی تونن بسازن، همه جای ساخته هاشون شکست هست.
باید اعتراف کرد پیش خودمون، باید نترسید از واقعیت، باید واقعی درست بود و بعد بدون ترس چیزی واقعی درست کرد.