سال 90 گروهی درست کردم برای اینکه تمرکزی بر آگاهی یافتن و بعد آگاه کردن دیگران بگذاریم تا مشکلات فرهنگی عدیده ناشی از عدم آگاهی بیشتر نشه در جامعمون.
الان در سال 93 با فروش بالای اپلیکیشنهای جوک و اس ام اس فکاهی و وضعیت دهه 70 و بعدترش 80یها میبینم که مقداری مشکلات فرهنگی بیشتر شده. امیدوارم زودتر و پایدار اقدام کنیم. این قضیه هنوز نیاز به طراحی داره:
”
با آگاهی دادن، تاثیر و رشد حماقت ها در تصمیم گیری های کلان را کاهش دهیم.
بسته شدن دست آگاهان از عمل و نا آگاهی بخشی عظیمی از ملت (از جمله خود نویسنده) که با ارعاب و تهدید آگاهان و دروغگویی رسانه های داخل و تحدید استفاده از رسانه های خارجی، تشدید شده، سبب گسترش حماقت ها در عرصه های کلان کشور گشته است.
برای دریافتن این حماقت ها آگاهی چندانی لازم نیست. اما ساکت ماندن در مقابل این تغییرات و آگاه و توانمند نساختن یکدیگر در مقابله با حماقت امروز، می تواند این سنت حماقت را بر آینده کشور مسلط کرده و نسل های آینده را از داشتن جامعه ای سالم محروم سازد. (همانگونه که نسل ها، چه قبل و چه پس از انقلاب، اسیر حماقت های زمانه خود شده اند و جامعه هر بار و هر نسل، نسبت به زمانه خود، ضعیف تر و ناسالم تر شده است.)
امروز و هر روز از این پس تلاش کنیم تا هستیم و می توانیم، با آگاهی یافتن و با انتشار آن، کشورمان را از گزند حماقت ها نجات دهیم (احمق ها همواره وجود خواهند داشت، قدرت تسلط احمق ها در نا آگاهی گسترده و ترس آگاهان است، قدرت را با آگاه ساختن صحیح و بی طرفانه به ملت باز گردانیم و به آسانی یا حتی به سختی هم، به هر بی سر و پایی نبازیمش.) و نترسیم از خواستن حقمان که این حق، فقط از آن ما نیست، این حق نسل هایی است که از پس ما خواهند آمد و ما را بر سنت های بدیع زمانه مان بازخواست خواهند کرد.
در اینجا تنفر جایی ندارد. هیچ فردی، نه خوب و نه بد، منبع خیر و شر نیست، قدرت در اجتماع به وجود آمده و اگر با آگاهی پایدار و مداوم، به فرد یا حزبی بخشیده شود، با همین آگاهی در زمان خطا بازپس گرفته خواهد شد. مهم یافتن راه آگاه شدن درست و آگاه ماندن به صورت پایدار در جامعه است. در اینجا تمرکز بر دوری از حماقت نیست، تمرکز بر آگاه ساختن و یافتن راه حلی برای آگاه ماندن به شیوه ای سالم و پایدار است.
1. ریشه مشکلات اجتماعی دو جنس آفریده شدن و طبیعت آفرینش انسان نیست، جای دیگری برای یافتن راه حل مشکلات بگردیم.
2. به خرج ملت با ملت مبارزه نکنیم. با ریشه های اصلی مشکلات اجتماعی و اقتصادی مانند فقر، بیکاری، قاچاق کالا و مواد مخدر مبارزه کنیم
3. به تخریب اجتماع، عزت نفس انسانی و تضییع حقوق مردم پایان دهیم.
4. اصلاح را از خودمان شروع کنیم.
5. هیچ بدی و خوبی خارق العاده ای را از فرد ندانیم و ریشه ها را عمیق تر بشناسیم
“